نویسنده: الانا کلاین         مترجم: نیوشا امیدی        ۴ مرداد ۱۴۰۴

چرا آزمون‌های خبری آنلاین را دوست داریم؟

آزمون‌های آنلاین در دورانی پا به عرصه گذاشتند که در چشم‌انداز رسانه‌ای، مشارکت مخاطب بیش از هر چیز اهمیت داشت. اما اکنون این آزمون‌ها نقش جدیدی ایفا می‌کنند: تعمیق درک ما از رویدادهای جاری.آزمون‌ها می‌توانند همان میزان اطلاعات را مانند مقالات خبری سنتی منتقل کنند و حتی این قابلیت را دارند که اخبار را برای خوانندگان در قالبی جذاب‌تر و با زمینه‌سازی بیشتر ارائه دهند.

---

این مطلب نوشته‌ای است از الانا کلاین که در تاریخ ۱۲ ژوئیه ۲۰۲۴ با عنوان
Q- Why Do We Love Online News Quizzes A- Because They Make Us Smarter
در وب‌سایت Wired منتشر شده است.

---

س: چرا آزمون‌های خبری آنلاین را دوست داریم؟ ج: چون باعث می‌شوند باهوش‌تر شویم

افزایش چشمگیر محبوبیت آزمون‌های آنلاین ارتباط زیادی با دوره‌ای دارد که در آن به‌وجود آمدند؛ اوایل دهه ۲۰۱۰ دوران آزمایش و نوآوری در وب‌سایت‌های رسانه‌ای بود. برندهای خبری، شکل‌های جدیدی از روایتگری دیجیتال را معرفی کردند؛ نمونه برجسته آن داستان تعاملی برنده جایزه پولیتزر از روزنامه نیویورک تایمز با عنوان «Snowfall»است که در پایان سال ۲۰۱۲ منتشر شد و به‌عنوان دستاوردی بزرگ در روزنامه‌نگاری دیجیتال شناخته شد. در سال بعد، پرمخاطب‌ترین مطلب تایمز یک آزمون با عنوان «چطور حرف می‌زنید؟» بود، پرسش‌نامه‌ای که تفاوت‌های گویشی میان مناطق مختلف ایالات متحده را آشکار می‌کرد. محبوبیت این آزمون گویشی توجه زیادی از سوی رسانه‌ها به خود جلب کرد،که بیشتر آن، نگرانی‌هایی درباره برتری یک آزمون بر مقالات خبری سنتی را نشان می‌داد.

دانش خود درباره آزمون‌ها را بسنجید

با وجود این نگرانی‌ها، آزمون گویشی تایمز نشان داد که آزمون‌ها می‌توانند همان میزان اطلاعات را مانند مقالات خبری سنتی منتقل کنند و حتی این قابلیت را دارند که اخبار را برای خوانندگان در قالبی جذاب‌تر و با زمینه‌سازی بیشتر ارائه دهند.

«خیلی‌ها بلافاصله چشمانشان را می‌چرخانند و می‌گویند بازی‌های ویدیویی هیچ ربطی به رسانه‌های خبری ندارند، و تلاش برای پیوند این دو چیزی مضحک، بیهوده و خنده‌دار است»، دیوید داولینگ، استاد روزنامه‌نگاری در دانشگاه آیووا و نویسنده کتاب بازی‌وارسازی روزنامه‌نگاری دیجیتال می‌گوید. «اما وقتی آن پیش‌فرض‌ها درباره اینکه «خبر چیست و چه می‌تواند باشد» را کنار بگذاریم، آنگاه به درکی می‌رسیم که چگونه فناوری واقعاً می‌تواند به ما کمک کند، نه اینکه آسیب برساند.»

درگیرسازی فشرده

امروزه مجموعه‌ای غنی از محتوای دیجیتال در کنار داستان‌های سنتی در وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌های خبری قرار دارد: بازی‌ها، نمودارها، گراف‌ها و نقشه‌های تعاملی، و البته، آزمون‌ها که همگی به بخش عادی از تجربه خبری تبدیل شده‌اند. اغلب این عناصر تعاملی، مخاطب را ترغیب می‌کنند که مقالات معمولی را نیز بخواند؛ نشریاتی همچون اسلیت، ان‌پی‌آر، نیویورک تایمز، واشنگتن پستووال‌استریت ژورنال از جمله رسانه‌هایی هستند که به‌طور منظم (و در برخی موارد، روزانه) آزمون‌هایی منتشر می‌کنند تا دانش خوانندگان را درباره گزارش‌های خود بسنجند. حتی برخی از بازی‌های نیویورک تایمز نیز با آزمون‌هایی همراه هستند.

در حالی که برخی از این آزمون‌ها صرفاً برای نگه داشتن مخاطب در صفحه و ترغیب او به کلیک کردن طراحی شده‌اند،حتی آزمون‌های خبری نیز باعث افزایش تعامل می‌شوند و شما را تشویق می‌کنند نتایجتان را با دوستانتان به اشتراک بگذارید،این قالب‌های غیرسنتی خبری در عین حال، ارزشی مضاعف برای مخاطب فراهم می‌کنند. داولینگ می‌گوید که فراتر از ارزش بازاریابی، این تلاش برای جذب کلیک‌ها «آتش نوآوری روایی را شعله‌ور کرد.»

داولینگ می‌گوید:«شما می‌توانید شور و نیت و محتوای تحقیقی را در قالبی تعاملی که از مردم سؤال می‌پرسد، وارد کنید»

پتی وولتر، استاد روزنامه‌نگاری در دانشگاه نورث‌وسترن، آزمون‌ها را شکلی از روزنامه‌نگاری خدماتی توصیف می‌کند. او می‌گوید: «من از آزمون‌هایی که گزارش و اطلاعات در آن‌ها گنجانده شده باشد، استقبال می‌کنم. تمام چیزی که درباره‌اش صحبت می‌کنیم این است که بسته‌بندی یا قالبی چیست که احتمال تعامل خواننده را افزایش می‌دهد؟ در دنیایی که هر نوع رسانه‌ای،چه خبری و چه غیرخبری،در جستجوی راه‌های جدیدی برای جلب کلیک مخاطب است، خلاقیت در قالب داستان، راهبردی قوی به شمار می‌آید.»

در واقع، به گفته داولینگ، قالب آزمون به‌طور خاص ممکن است راه بهتری برای روایت برخی داستان‌ها باشد. اوایل همین ماه، وال‌استریت ژورنال نظرسنجی‌ای با عنوان «چه نوع رأی‌دهنده‌ای هستید؟» منتشر کرد تا یافته‌های یک پژوهش را به اشتراک بگذارد. واشنگتن پست نیز با آزمونی تحت عنوان «آیا می‌توانید مشاوره‌های مالی بد در تیک‌تاک را تشخیص دهید؟» به موضوع اطلاعات نادرست و گمراه‌کننده در شبکه‌های اجتماعی پرداخت و تلاش کرد به مخاطبان در شناسایی آن‌ها کمک کند.

داولینگ می‌گوید انتشار اطلاعات در قالب یک آزمون همچنین می‌تواند بُعد تازه‌ای به دامنه گزارشگری بیفزاید. «این کار باعث می‌شود موضوع را از زوایای مختلف ببینیم. آزمون شما قرار است خروجی‌ای داشته باشد که نشان دهد دیگران ممکن است به آن سؤالات پاسخ‌های متفاوتی داده باشند. بنابراین، برداشت جامعه‌شناختی از این موضوع، به نظر من، تنوع‌بخشیدن است. فکر می‌کنم این روند سالمی است، چون من را وادار کرد تا خودم را در نسبت با دیگران بسنجیم.»

مطالعات اجتماعی

حضور همه‌جانبه آزمون‌های آنلاین، راهی نیز برای رسانه‌های خبری فراهم کرده تا با یکی از چالش‌های اصلی خود مقابله کنند: مهاجرت گسترده خوانندگان به شبکه‌های اجتماعی. همان مؤسساتی که اکنون آزمون‌ها را به کار می‌گیرند، به‌تدریج مخاطبان خود را به پلتفرم‌های اجتماعی می‌بازند،جایی که خبر، تنها یکی از انواع متعدد محتوا محسوب می‌شود.

طبق مطالعه‌ای از مرکز تحقیقات پیو که در ماه آوریل منتشر شد، ۴۳ درصد از کاربران آمریکایی تیک‌تاک گفته‌اند که اخبار خود را از این پلتفرم دریافت می‌کنند. پیو همچنین در گزارشی دیگر در ماه فوریه اعلام کرد که کسانی که اخبار را از شبکه‌های اجتماعی دنبال می‌کنند، «سهولت دسترسی» را به‌عنوان مهم‌ترین مزیت آن عنوان کرده‌اند. پتی وولتر می‌گوید: «اگر در یک روز خاص بخواهم بدانم در خاورمیانه چه می‌گذرد، در کنگره چه رخ داده، دنبال دستور پخت جدیدی باشم، یا بخواهم راه خلاقانه‌ای برای تمرین ورزشی پیدا کنم، هر رسانه‌ای می‌خواهد که من بتوانم تا حد ممکن همه این نیازها را در سایت او برطرف کنم.»

طبق همین مطالعه پیو، ۴۰ درصد از آمریکایی‌هایی که اخبار را از شبکه‌های اجتماعی دریافت می‌کنند، نسبت به احتمال انتشار اطلاعات نادرست ابراز نگرانی کرده‌اند. در تئوری، استفاده رسانه‌های خبری از قالب‌های روایت متنوع باید همان «راحتی دسترسی در یک مکان» را که شبکه‌های اجتماعی فراهم می‌کنند، ارائه دهد،اما با محتوایی که تحت استانداردهای حرفه‌ای و دقیق سردبیری تولید شده است.

راویا کامیر، استاد یار روزنامه‌نگاری در مدرسه ارتباطات نیوهاوس دانشگاه سیراکیوز، می‌گوید: مهاجرت به شبکه‌های اجتماعی، نشانه‌ای از شکست صنعت روزنامه‌نگاری در بازسازی پیوند با خوانندگانی است که حالا این ارتباط را در شبکه‌های اجتماعی پیدا کرده‌اند. او می‌گوید: «در بسیاری از نشریات، نوعی فقدان حس جامعه در بخش نظرات یا دیگر شکل‌های تعامل مستقیم،که در شبکه‌های اجتماعی رایج است،وجود دارد»، و این مسأله نیاز به «بازاندیشی درباره چگونگی خلق حس جامعه و بازگرداندن آن به درون خود رسانه‌ها» را نشان می‌دهد.

آزمون‌ها اغلب با موضوعات سبک‌تر سروکار دارند و به خواننده اجازه می‌دهند برای لحظه‌ای از چرخه طاقت‌فرسای اخبار فاصله بگیرد و به درون‌نگری بپردازد،حتی در بستر خبر. برای نمونه، آزمون «آیا آماده خرید خانه هستید؟» از واشنگتن پست، اطلاعات مرتبطی درباره مالکیت مسکن در اختیار مخاطب می‌گذارد، مانند نرخ جاری وام مسکن یا درصد خانه‌هایی که به‌صورت نقدی خریداری می‌شوند.

کامیر می‌گوید: «ما فراموش می‌کنیم که بسیاری از مردم به این رسانه‌ها فقط برای اطلاعات مرگ و زندگی مراجعه نمی‌کنند،بلکه برای سرگرمی، برای روشنگری، و برای مواردی فراتر از خبر صرف نیز به آن‌ها مراجعه می‌کنند. از دید خواننده، مزایای آزمون‌ها چندوجهی است: آن‌ها سرگرم‌کننده‌اند، مشارکت‌برانگیزند، و راهی برای شناخت بهتر خود و دیگران هستند.»

---

درباره نویسنده:
الانا کلاین دستیار مدیر جهانی سردبیری در وایرد است. پیش از این، در بیزینس اینسایدر و رادیو عمومی نیواورلئان فعالیت کرده است. نوشته‌های او در د کات نیز منتشر شده‌اند. او در دانشگاه تولین در رشته اقتصاد سیاسی تحصیل کرده و ساکن بروکلین است.